Παρασκευή 29 Ιουνίου 1923.

 Νέο ελληνικό διάβημα στη Σόφια για τη δράση των βουλγαρικών στρατευμάτων σε ελληνικά εδάφη.

Σάββατο 23 Ιουνίου 1923.

 Έναν μήνα μετά την συμφωνία ειρήνης στη Λοζάνη (26 Μαΐου) η Επανάσταση και η κυβέρνηση κλυδωνίζονται από την αδιαλλαξία του Αρχιστράτηγου Θ. Πάγκαλου και του Αρχηγού του Στόλου Α. Χατζηκυριάκο.

Η Τουρκία γνωρίζοντας την άψογη στρατιωτική προπαρασκευή της χώρας μας και μετά από πληροφορίες ότι ο ελληνικός στρατός θα πραγματοποιούσε επίθεση στο μέτωπο του Έβρου, υποχώρησε και δέχθηκε συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών.

Ο Ελ. Βενιζέλος και ο Υπουργός Εξωτερικών Αλεξανδρής γνωστοποίησαν τις εξελίξεις τηλεγραφικά στην Επανάσταση. ο Πλαστήρας και ο Γονατάς ευχαρίστησαν τον Βενιζέλο γιατί χάρη στις διπλωματικές αρετές του πρόσφερε «...εις την δοκιμασθείσα Ελλάδα έντιμον ειρήνη».

Οι αδιάλλακτοι όμως Πάγκαλος και Χατζηκυριάκος είχαν άλλη γνώμη. Θεώρησαν ότι ο Βενιζέλος τους στέρησε τη δόξα της νίκης και με τηλεγράφημα τους του δήλωσαν «Αποδεχόμενοι κατ' ανάγκην, χάριν της τιμής της Ελλάδος, ατυχή λύσιν, επειδή αύτη εγένετο κατά παράβασιν ρητής εγγράφου εντολής. Υπουργοί Εξωτερικών, Αρχηγοί Στρατού και Στόλου, πενθούντες από χθες, εκφράζουν την βαθείαν λύπην των, αίροντες εφεξής την προς την αντιπροσωπείαν εμπιστοσύνην».

Οι Πλαστήρας και Γονατάς έπρεπε από τη μία πλευρά να καθησυχάσουν τον Βενιζέλο και από την άλλη να συγκρατήσουν τους Πάγκαλο και Χατζηκυριάκο. Και τα κατάφεραν με πολύ κόπο και αλλεπάλληλες συσκέψεις με τους Αρχηγούς και τους Σωματάρχες, στις οποίες συμμετείχε και ο ίδιος ο Πλαστήρας. Ο Πάγκαλος πνέει μένεα εναντίον των Βενιζέλου, Πλαστήρα και Γ. Παπανδρέου. Τον Παπανδρέου τον θεωρεί «κύριον μοχλόν της ατίμου συνωμοσίας», ο οποίος «εξεμυάλισε τον ατυχή Πλαστήρα».

Ο Πλαστήρας διέταξε ευρεία αποστράτευση του Στρατού του Έβρου και αντικατέστησε τον Πάγκαλο με τον Αντιστράτηγο Μαυρομιχάλη. Ο Πάγκαλος παραιτήθηκε μετά την συμφωνία των Σωματαρχών και των Μεράρχων με τον Πλαστήρα σε σύσκεψη που έγινε στις 20 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη.

Παρασκευή 22 Ιουνίου 1923.

 Ο Οικουμενικός Πατριάρχης δηλώνει έτοιμος να παραιτηθεί, προκειμένου να διευκολύνει την ελληνοτουρκική συνεννόηση.

Τετάρτη 13 Ιουνίου 1923.

 Ανακοινωθέν της Επανάστασης απαγορεύει κάθε είδηση περί εκλογών, περί μεταβολής του πολιτεύματος και γενικά κάθε δημοσίευμα που διεγείρει την κοινή γνώμη.

Πέμπτη 7 Ιουνίου 1923.

 Ευρύτατη Εθνοσυνέλευση στη Λευκωσία ενέκρινε ψήφισμα, με το οποίο ζητείται η ένωση της Κύπρου με την Έλλάδα.

Τετάρτη 6 Ιουνίου 1923.

 Τα ελληνοτουρκικά σύνορα κανονίστηκαν οριστικά. Το σύνορο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ορίστηκε το μέσο του ρου του ποταμού Έβρου. Η Άγκυρα ανακάλεσε κάθε αντίρρηση για παραχώρηση στην Ιταλία του Καστελόριζου.

Τρίτη 5 Ιουνίου 1923.

 Νέα συνάντηση μεταξύ Βενιζέλου και Ινονού για τη διευθέτηση των διαφωνιών που προέκυψαν στο ζήτημα της αμνηστίας. Η ειρήνη θα υπογραφεί σε λίγες ημέρες. Στην Κωνσταντινούπολη, όμως, οι τουρκικές πιέσεις εναντίον του ελληνικού στοιχείου συνεχίζονται, όπως και οι συλλήψεις ομογενών.